Η ΤΕ Μεσσηνίας του ΚΚΕ εκφράζει τη συμπαράστασή της στους κατοίκους των δεκάδων χωριών του νομού που πλήττονται από τις πυρκαγιές, καθώς και στο προσωπικό της Πυροσβεστικής και των άλλων δημόσιων υπηρεσιών που δίνουν τη μάχη σε δύσκολες συνθήκες.
Σε ανακοίνωσή της σημειώνει ακόμη:
«Η εικόνα που συναντούν τα κλιμάκια της ΤΕ στις πληγείσες περιοχές του νομού αφορά χιλιάδες ελαιόδεντρα και άλλες καλλιέργειες καμένα, κατεστραμμένα σπίτια και άλλες εγκαταστάσεις, δεκάδες κτηνοτρόφους σε απόγνωση.
Βασικός ένοχος είναι η ανυπαρξία ενός ολοκληρωμένου σχεδίου αντιπυρικής προστασίας με επίκεντρο την πρόληψη. Οι καταστροφές των τελευταίων ημερών στη Μεσσηνία, αλλά και σε όλη τη χώρα, έρχονται να προστεθούν στις αμέτρητες καταστροφικές συνέπειες που βιώνει ο λαός ύστερα από πυρκαγιές, πλημμύρες, σεισμούς. Νωπές είναι οι μνήμες από τις συνέπειες των πυρκαγιών των προηγούμενων χρόνων αλλά και των πλημμυρών που ακολούθησαν.
Η σημερινή κυβέρνηση της ΝΔ είναι μία ακόμη αυτουργός σε αυτό το διαρκές και κατά συρροή έγκλημα σε βάρος του φυσικού περιβάλλοντος, της λαϊκής περιουσίας και απειλής της ανθρώπινης ζωής, που βαραίνει διαχρονικά όλες τις κυβερνήσεις ΝΔ – ΣΥΡΙΖΑ – ΠΑΣΟΚ/ΚΙΝΑΛ.
Τα “ακραία καιρικά φαινόμενα” και η κλιματική αλλαγή αξιοποιούνται ως εύκολες δικαιολογίες και βολικό “καταφύγιο” για να κρυφτούν οι διαχρονικές ελλείψεις, η υποστελέχωση και η υποχρηματοδότηση υπηρεσιών, η ανεπάρκεια σε μέσα και υποδομές, η απουσία μέτρων πρόληψης.
Ειδικά όσον αφορά τη μεγάλη φωτιά στην Άνω Μεσσηνία, είναι χαρακτηριστική η παντελής έλλειψη εναέριων μέσων κατάσβεσης, τη στιγμή που οι τοπικοί κυβερνητικοί βουλευτές καμαρώνουν ότι η Ελλάδα έχει τα πιο πολλά πυροσβεστικά αεροσκάφη. Οι δηλώσεις του πρωθυπουργού, ότι “ευτυχώς δεν χάθηκαν ανθρώπινες ζωές”, δείχνουν τα όρια της αντιλαϊκής πολιτικής, που στον 21ο αιώνα, παρά τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της τεχνολογίας, καταστρέφει το περιβάλλον και θέτει σε κίνδυνο την ανθρώπινη ζωή.
Η θέση του ΚΚΕ για ολοκληρωμένη διαχείριση και προστασία των δασών με μόνιμο και εξειδικευμένο προσωπικό, με σύγχρονο εξοπλισμό, με τις απαραίτητες αντιπυρικές ζώνες, τους καθαρισμούς κ.λπ., είναι επίκαιρη όσο ποτέ. Αναδεικνύει ότι η αντιπυρική προστασία δεν είναι μόνο η κατάσβεση, αλλά κυρίως η πρόληψη. Με την πολιτική διαχρονικά όλων των κυβερνήσεων και της ΕΕ, αυτά θυσιάζονται στο βωμό της λογικής “κόστους – οφέλους” που διέπει και τον τομέα της αντιπυρικής προστασίας. Η στρατηγική που δίνει βάρος στην καταστολή και όχι στην πρόληψη, απέτυχε παταγωδώς.
Ο λαός μας θα πρέπει να έχει τις κεραίες του ανοιχτές, ώστε να αντιμετωπίσει οποιοδήποτε σχέδιο “αξιοποίησης” των καμένων εκτάσεων για τα κέρδη του μεγάλου κεφαλαίου.
Εδώ και τώρα η κυβέρνηση οφείλει να πάρει όλα τα αναγκαία μέτρα ώστε:
1. Να εξασφαλιστούν οι αναγκαίες υποδομές και τα μέσα -έστω και τώρα- για να μην επαναληφθούν παρόμοια φαινόμενα, καθώς βρισκόμαστε στο μέσο της αντιπυρικής περιόδου.
2. Να υπάρξει άμεσα καταγραφή των ζημιών και ολική αποζημίωση των περιουσιών των λαϊκών οικογενειών.
3. Να υπάρξουν άμεσα μέτρα στήριξης των τοπικών δομών Υγείας με προσωπικό και μέσα για όσους έχουν ανάγκη.
4. Να υπάρξουν άμεσα μέτρα ασφαλούς στέγασης, καθαριότητας και υγιεινής, ένδυσης και σίτισης των πυρόπληκτων οικογενειών.
5. Να υπάρξει η άμεση αποκατάσταση της ύδρευσης και της ηλεκτροδότησης στις περιοχές που επλήγησαν.
6. Να στηριχτεί το εισόδημα των κτηνοτρόφων των πληγέντων περιοχών. Να τους δοθεί επιδότηση για τις ζωοτροφές. Να καταργηθεί ο ΦΠΑ στις ζωοτροφές. Να δοθεί αφορολόγητο πετρέλαιο και να υπάρξει άμεση μείωση της τιμής του αγροτικού ρεύματος κατά 50%. Να επιστραφεί ο φόρος καυσίμων. Να καταργηθεί ο ΕΝΦΙΑ στις σταβλικές εγκαταστάσεις.
Ο σχεδιασμός και τα μέτρα αντιπυρικής, αντιπλημμυρικής, αντισεισμικής προστασίας δεν είναι πολυτέλεια. Αφορούν την ανθρώπινη ζωή, την προστασία του φυσικού περιβάλλοντος, τις λαϊκές ανάγκες, όμως δεν υλοποιούνται γιατί -για τους καπιταλιστές και το αστικό κράτος- αποτελούν κόστος, χωρίς προσδοκώμενα κέρδη. Είναι η ίδια πολιτική που τσακίζει το σύνολο των εργατικών – λαϊκών δικαιωμάτων. Γι’ αυτό και απαιτείται η διεκδίκηση ενός ριζικά διαφορετικού δρόμου ανάπτυξης, που δεν θα υπηρετεί το κέρδος αλλά τις σύγχρονες λαϊκές ανάγκες.»