Η Συνθήκη για τη λειτουργία της ΕΕ υπαγορεύει πως οι εθνικές κεντρικές τράπεζες έχουν δικό τους νομικό δίκαιο το οποίο δεν δέχεται υποδείξεις ή πιέσεις από θεσμικά όργανα, κυβερνήσεις, εκπροσώπους της πολιτικής εξουσίας ή άλλους δημόσιους ελεγκτικούς οργανισμούς. Δεν υπόκεινται δηλαδή σε καμία υποχρεωτικότητα δημοκρατικής λογοδοσίας άρα, συνακόλουθα μιλάμε για ανυπαρξία δημοσίων κυρωτικών μηχανισμών εις βάρος των προσώπων που τις διοικούν. Εξ αντικειμένου λοιπόν ο κεντρικός τραπεζίτης ταυτίζεται με το «αυθόρμητο δίκαιο των αγορών» και αντιμετωπίζει τους δημόσιους εποπτικούς θεσμούς ως καταπίεση της οικονομικής ελευθερίας Η αρμοδιότητα των δημόσιων θεσμών γίνεται ανεκτή, από τον κεντρικό τραπεζίτη, μόνο αν περιορίζεται στην θέσπιση οργανωτικών κοινωνικών κανόνων.
Αληθινός, ξετσίπωτος ολοκληρωτικός νεοφιλελευθερισμός, βγαλμένος από τα κιτάπια του, ιεροφάντη των απανταχού φιλελεύθερων, Φρίντριχ Χάγιεκ, που στην ουσία αμφισβητεί τη λειτουργεία του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος, το κράτος δικαίου και τα συνταγματικά δικαιώματα των πολίτων. Άλλωστε όσο αφορά την δημοκρατία η άποψη του Χάγιεκ ήταν η εξής: «Οσοδήποτε ισχυρά και αν είναι τα επιχειρήματα γενικώς υπέρ της δημοκρατίας, αυτή δεν αποτελεί μια ύπατη ή απόλυτη αξία και πρέπει να κρίνεται από το τί μπορεί να επιτύχει. Αποτελεί ίσως την καλύτερη μέθοδο για να επιτύχουμε ορισμένους σκοπούς αλλά δεν είναι η ίδια κάποιος σκοπός καθ’ εαυτός»!
Λογικό μόνο στην περίπτωση που το πνεύμα κάποιου είναι κλεισμένο στο αδιαπέραστο μπουντρούμι ιδεών του ολοκληρωτικού οικονομισμού όπου τα άτομα λογίζονται μόνο ως αυτοτελείς φορείς προσωπικών ή ιδιωτικών συμφερόντων. Για τους νεοφιλελεύθερους το σύνολο της κοινωνίας είναι ένα εν δυνάμει τυραννικό πλήθος που δε θα έπρεπε να λαμβάνει μέρος στη διαδικασία λήψης των πολιτικών αποφάσεων. Η δημοκρατία γι΄ αυτούς δεν είναι παρά ένα μέσο που σε ιδανικές καταστάσεις είναι καλό ίσως, αλλά όχι αναγκαίο καθώς ενδέχεται ένα άλλο μέσο να παρέχει καλύτερες υπηρεσίες. Το ομολογούν οι ίδιοι. Σε συνέντευξη του ο Φρίντριχ Χάγιεκ με αφορμή τη φιλελεύθερη δικτατορία, ζόφου και τρόμου, του Πινοσέτ στην Χιλή, διαπίστωνε: «Ένα δικτάτορας μπορεί να κυβερνήσει με φιλελεύθερο τρόπο, όπως ακριβώς ένας δημοκράτης μπορεί να κυβερνήσει χωρίς τον ελάχιστο φιλελευθερισμό. Η προσωπική μου προτίμηση είναι μάλλον προς μια φιλελεύθερη δικτατορία παρά προς μια δημοκρατική κυβέρνηση που θα έχει βαθύ έλλειμμα φιλελευθερισμού» Extracts from an Interview with Friedrich von Hayek (El Mercurio, Chile, 1981) https://puntodevistaeconomico.com/2016/12/21/extracts-from-an-interview-with-friedrich-von-hayek-el-mercurio-chile-1981/
Στο σημείο αυτό ας επιβεβαιώσω αυτοπρόσωπος τις υποψίες σας: Ναι! Δεν υπάρχει αναγκαίος δεσμός μεταξύ «ατομικής ελευθερίας» όπως την εννοεί ο ολοκληρωτικός οικονομικός φιλελευθερισμός, και του αντιπροσωπευτικού κοινοβουλευτικού πολιτεύματος το οποίο προκύπτει από την εκλογική καθολική διαδικασία… Στο πλήθος των πολίτων δεν αναγνωρίζεται η χειραφετητική σημασία, που διαθέτει η εκλογική δημοκρατική διαδικασία, αντίθετα πρέπει κάθε φορά να επιδεικνύει υπακοή σε μια ψύχραιμη ελίτ ειδημόνων και επαϊόντων, στους ρουφιάνους τους και στα πολιτικά ντελίβερι μπόϊς τους…
Πριν από λίγες μέρες ο Διοικητής της Τραπέζης της Ελλάδος Γιάννης Στουρνάρας -ο οποίος τοποθετείται εδώ και περίπου 30 χρόνια μόνο σε δημόσιες θέσεις από τις οποίες λαμβάνει παχυλούς μισθούς- λειτουργώντας μέσα στο δημιουργημένο ελλειμματικό πλαίσιο δημοκρατικού ελέγχου, παρενέβη στην προεκλογική διαδικασία δηλώνοντας πως «Τη στιγμή που η οικονομία πηγαίνει καλά (!;) χρειαζόμαστε μια επιβεβαίωση της αξιόπιστης οικονομικής πολιτικής, τα επόμενα χρόνια, και σίγουρα χρειαζόμαστε σταθερότητα στην κυβέρνηση. Χρειαζόμαστε κυβέρνηση μακράς πνοής και, βεβαίως, μια κυβέρνηση αποφασιστική η οποία θα πάρει και τις δημοσιονομικές αποφάσεις που απαιτούνται, διότι δεν έχουμε φτάσει ακόμα εκεί που πρέπει»…
Καταρχάς, σύμφωνα με την έκθεση της τράπεζας που ηγεμονεύει, το ποσοστό του πληθυσμού της χώρας που βρίσκεται σε κίνδυνο φτώχειας ή σε κοινωνικό αποκλεισμό, αυξήθηκε σε 28,3% (ή 2,971 εκατ. άτομα), από 27,4% το 2019 και 29,0% το 2018. Ναι αλλά οι φτωχοί είναι άνθρωποι φθηνοί, αναλώσιμοι, μεγέθη μικρά. Το σημαντικό είναι πως η ανάκαμψη της κερδοφορίας των ελληνικών τραπεζών, που ανήλθε στα 3,6 δισ. με δείκτη απόδοσης κεφαλαίου σχεδόν διπλάσιο του μέσου όρου της ευρωζώνης ενώ τα κοράκια Intrum Hellas, η doValue Greece και Cepal Hellas, εμφανίζουν, σύμφωνα με τις τελευταίες δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις καθεμιάς, συνολικό κύκλο εργασιών, για το 2022, ύψους 534 εκατ. ευρώ, με τα κέρδη προ φόρων να ανέρχονται στο ποσό των 179 εκατ.ευρώ. Τέλος υπερκέρδη 600 εκατ,ευρω κατέγραψαν οι εταιρείες ενέργειας!
Το χρήμα στο τραπέζι είναι πολύ…
Ετσι αντιλαμβάνεται το πολιτικό- κοινωνικό-οικονομικό καθεστώς της φιλελεύθερης «δημοκρατίας» ο κεντρικός τραπεζίτης: καθολικό σεβασμό των ατομικών κερδών, ασφάλεια των ιδιωτικών απολαύσεων μερικών ελίτ και αποκλεισμός σε όσους και όσα θα επέτρεπαν καθ’ οιονδήποτε τρόπο την υποκίνηση, διάχυση και καθοδήγηση των πολιτών προς μια εκλογική συμπεριφορά που ενδεχόμενος να συνέβαλε αιτιωδώς στην πραγματοποίηση κάποιας απειλής κατά της δεσποτείας του ολοκληρωτικού οικονομικού καθεστώτος. Πάντως πάλι καλά που δε μας νουθετεί και ποιον ή ποιαν, από την κυβερνώσα ΝΔ, υποψήφιο-ια βουλευτή-βουλεύτρια να σταυρώσουμε!
Είναι γνωστό πως οι αναδιανεμητικές οικονομικές πολιτικές και η κοινωνική στήριξη των ασθενεστέρων φέρνουν αναγούλα στον κ. Στουρνάρα, γι’ αυτό προτάσσει την οικονομική ελευθερία της ατομικής ιδιοκτησίας έναντι αυτής των συλλογικών κοινωνικών δικαιωμάτων. Επεμβαίνει στην εκλογική διαδικασία της 21ης Μαΐου, εν πολλοίς, για να ακούσουν τα μεσαία στρώματα, μερίδα των οποίων βουλιάζει στην κατήφεια ενός συντηρητικού πουριτανισμού (ιστορικά στην πλειοψηφία τους πάντα συσπειρώνονταν πολιτικά κυρίως σε περίοδο κρίσης γύρω από τον φιλελευθερισμό των ελίτ) τα οποία περισσότερο από την επισφάλεια και την πληβειοποίησή τους, φοβούνται την πολιτική επικράτηση των εισοδηματικά χαμηλότερων στρωμάτων και των εργατικών τάξεων.
Μέσα σε αυτήν την κατάσταση υπάρχει ο κίνδυνος η ήδη βαθιά πληγωμένη και απογοητευμένη κοινωνία, στην οποία διαφαίνεται η τάση αποχής και αποξένωσης από της δημοκρατικές διαδικασίες, να παραιτηθεί εντελώς. Γι’ αυτό χρειαζόμαστε άμεσα μια κοινωνία μου όχι μόνο θα αναθέτει με την εκλογική διαδικασία την εξουσία, αλλά θα περιστρέφεται συνεχώς γύρω από την αξία των αναδιανεμητικών πολιτικών, από το εύρος των κοινωνικών δικαιωμάτων, θα αντιστέκεται ουσιαστικά όταν απαιτείται από τις κοινωνικές συνθήκες , θα ελέγχει αλλά κι όταν χρειάζεται θα ανατρέπει…
Αλλιώς , ακόμα και το παρόν μας θα είναι δανεικό και εμείς επαίτες της ζωής…
Πηγή: Ημεροδρόμος gr