Tην Κυριακή του Πάσχα, 19 Απρίλη, συμπληρώθηκαν 29 χρόνια από την φονική έκρηξη βόμβας στην οδό Βότση, που προκάλεσε τον θάνατο έξι Πατρινών: Του Γιώργου Παπασωτηρόπουλου 58 χρόνων, του Βασίλη Κυριακόπουλο 53, του Γιάννη Καυκά 25, της Όλγας Στραγγαλινού 25, του Δημήτρη Σεϊτανίδη 23 και της Γεωργίας Βέρρα 24 χρόνων.
Δυστυχώς λόγω της κατάστασης που βιώνουμε με την πανδημία του κορωνοϊού, ήταν απαγορευτική η πραγματοποίηση του ετήσιου μνημόσυνου.
Ο Δήμαρχος Πατρέων, Κώστας Πελετίδης και η Αντιδήμαρχος Υγείας – Πρόνοιας, Βίβιαν Σαμούρη απέτισαν φόρο τιμής στους Πατρινούς που έχασαν την ζωή τους από την έκρηξη της βόμβας.
Η Αντιδήμαρχος σε δήλωσή της τόνισε:
«Είμαστε εδώ για να αποτίσουμε φόρο τιμής στους αδικοχαμένους συμπολίτες μας και για να στείλουμε σαφές μήνυμα ότι τα τυφλά τρομοκρατικά χτυπήματα όχι μόνο δε συνιστούν πολιτική πράξη, αλλά αντίθετα συνιστούν πράξη ενάντια στην κοινωνία κι ενάντια στην ίδια την ανθρώπινη ζωή».
Ένα συντομο ιστορικό όσων συνέβησαν εκείνη την τραγική ημέρα και όσων ακολούθησαν :
Η βόμβα εξερράγη στην είσοδο πολυκατοικίας στην οδό Βότση 14, στο κέντρο της Πάτρας. Τη βόμβα μετέφερε ένας Παλαιστίνιος τρομοκράτης, ο 26χρονος Ιμπραχήμ Χασικέχ, ο οποίος φέρεται να ανήκε σε ομάδα που σχετιζόταν με το δίκτυο του Αμπού Νιντάλ. Η βόμβα πιθανότατα προοριζόταν για το βρετανικό προξενείο, στη συμβολή των οδών Βότση και Όθωνος Αμαλίας.
Τότε όμως ο Χασικέχ είτε επειδή ήθελε να κάνει ένα τελευταίο έλεγχο του εκρηκτικού μηχανισμού, είτε επειδή υπήρχε κόσμος στο προξενείο που ενδεχομένως θα τον υποψιαζόταν , μπήκε τυχαία στην κοντινή πολυκατοικία της οδού Βότση και κατευθύνθηκε στο ασανσέρ. Εκεί πιθανώς προσπαθώντας να αλλάξει την ώρα έκρηξης της βόμβας, ή από κάποιο λάθος χειρισμό, εξερράγη η βόμβα, που περιείχε 11 κιλά δυναμίτη, με αποτέλεσμα να διαμελιστεί ο ίδιος και να χάσουν τη ζωή τους έξι άνθρωποι που βρίσκοντο ακριβώς στη διπλανή εταιρεία κούριερ, (μεσολαβούσε δηλαδή μόνο ένας δυνηθισμένος τοίχος ) στο ισόγειο της πολυκατοικίας.
Ξαφνικά και μέσα σε λίγες ώρες η Πάτρα είχε γίνει ειδησεογραφικά το επίκεντρο όχι μόνο της Ελλάδος αλλά όλου του κόσμου. Λίγη ώρα μετά την έκρηξη αστυνομικοί της Κρατικής Ασφάλειας, εντοπίζουν ό,τι έχει απομείνει από το σώμα του βομβιστή. Στην ουσία μόνο ένα αθλητικό παπούτσι και ένα κομμάτι φοιτητικής ταυτότητας ( που πρόσεξε γυναίκα αστυνομικός), ήταν η αρχή του νήματος. Μερικές ώρες αργότερα, η Αστυνομία είχε στη διάθεσή της τα πλήρη στοιχεία του βομβιστή. Τα δύο τελευταία νούμερα από τον αριθμό του φοιτητικού του πάσου, καθώς και οι μαρτυρίες για τα παπούτσια του θύματος-βομβιστή, οδηγούσαν σε ασφαλές συμπέρασμα για τα πραγματικά του στοιχεία. Κ
αι σε λίγα 24ωρα είχε συλληφθεί στην Αθήνα, με την βοήθεια μελών του Συλλόγου Παλαιστινίων φοιτητών της Ελλάδος (σύμφωνα με δηλώσεις του τότε Υπουργού Δημόσιας Τάξης, αείμνηστου, Γιάννη Βασιλειάδη) και ο εγκέφαλος της ομάδας Νομπάνι, καθώς και δύο ακόμη συνεργοί του. Οι Μπαϊκαράτ και Αουάντ Καλίλ. Ο πρώτος φέρεται να ήταν σε πολύ μικρή απόσταση από τον Χασικέχ την ώρα που ο μεταφορέας μπήκε στην είσοδο της πολυκατοικίας της οδού Βότση 14 και μετά την έκρηξη, εξαφανίστηκε προς άγνωστη κατεύθυνση.
Τέσσερα χρόνια και έξι μήνες αργότερα, το δευτεροβάθμιο δικαστήριο το οποίο συνεδρίασε στην αίθουσα των γυναικείων φυλακών Κορυδαλλού, ύστερα από πολυήμερη διαδικασία (συνεδρίαζε από τις 6 έως τις 22 Δεκεμβρίου 1995) κήρυξε ενόχους και τους τρεις αλλοδαπούς κατηγορούμενους χωρίς όμως τις επιβαρυντικές περιστάσεις του αντιτρομοκρατικού νόμου, ο οποίος είχε καταργηθεί. Έτσι, επέβαλε 25 ετών κάθειρξη στους Νουμπάνι και Μπακαϊράτ και τριών ετών φυλάκιση στον Αουάντ Καλίλ. Τους δύο κήρυξε ένοχους για κατοχή, προμήθεια, κατασκευή και μεταφορά εκρηκτικών υλών καθώς επίσης για απλή συνέργεια σε ανθρωποκτονίες και σωματικές βλάβες κατά συρροή και για σύσταση και συμμορία και για διακεκριμένες φθορές. Τον τρίτο, τέλος, τον κήρυξε ένοχο μόνο για κατοχή και μεταφορά εκρηκτικών υλών. Διέταξε δε το δικαστήριο την άμεση απέλασή τους μετά την έκτιση των ποινών τους.