Αντισυνταγματική και αντίθετη στις ευρωπαϊκές συμβάσεις, είναι οι νέες διαδικασίες για τις εκκρεμείς υποθέσεις του Νόμου Κατσέλη, αναφέρουν τεκμηριωμένα δυο δικηγόροι από την Ρόδο που προσέφυγαν στο ΣτΕ
Η πρόσφατη Κ.Υ.Α. των υπουργείων Οικονομικών και Δικαιοσύνης ορίζει πως όλες οι εκκρεμείς υποθέσεις, για τις οποίες οι δίκες έχουν προσδιοριστεί μετά τις 15 Ιουνίου 2021, επαναπροσδιορίζονται ώστε να διεξαχθούν “ηλεκτρονικά”, με τις ταχείες διαδικασίες που προβλέπει ο Κώδικας Πολιτικής Δικονομίας.
Στόχος, κατά τα αρμόδια υπουργεία, ήταν να “ξεκλειδώσουν” οι εκκρεμείς υποθέσεις, που εκκρεμούν έως τα μέσα της δεκαετίας του 2030, ώστε να μην είναι σε “ομηρία” οι δανειολήπτες που όντως δικαιούνται να υπαχθούν στις ευνοϊκές ρυθμίσεις του νόμου Κατσέλη, αλλά και να προστατεύονται οι τράπεζες από τους στρατηγικούς κακοπληρωτές.
Ωστόσο, οι προσφεύγοντες υποστηρίζουν πως η διάταξη αυτή είναι αντισυνταγματική και αντίθετη στις ευρωπαϊκές συμβάσεις. Όπως αναφέρουν στην προσφυγή τους οι ροδίτες δικηγόροι, «εισάγει ανεπίτρεπτα εξαιρετικό δίκαιο με έκδηλο το στοιχείο της στήριξης των συμφερόντων των Τραπεζών και αντιστρατεύεται την αρχή της ισονομίας και της ισότητας».
Στην αίτηση ακύρωσης οι δύο δικηγόροι, που έχουν πελάτες με «κόκκινα» δάνεια οι οποίοι «πλήττονται άμεσα με ανεπανόρθωτη ηθική και υλική βλάβη», αναφέρουν κατ΄ αρχάς, ότι ο πλέον δημοκρατικός «νόμος Κατσέλη» μετά από απαίτηση των πιστωτών μας και ειδικά της Γερμανίας, ουσιαστικά καταργήθηκε και μάλιστα αναδρομικά με το νόμο 4745/2020, ο οποίος «αποτελεί μνημόνιο αυταρχισμού, αυθαιρεσίας και απόπειρας κατάλυσης του ίδιου του Συντάγματος».
«Ψευδώς και παραπλανητικά» η επίμαχη ΚΥΑ αναφέρει ότι ο νόμος 4745/2020 «ψηφίστηκε τάχα διότι έτσι επέβαλε η νομολογία του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ), η οποία όμως έχει προβεί σε ακριβώς αντίθετη θέση».
Το ΕΔΔΑ, αλλά και η ΕΣΔΑ προστατεύουν «ατομικά δικαιώματα των οικονομικών αδυνάμων πολιτών, που παγιδεύονται από τα πανίσχυρα πιστωτικά ιδρύματα».
Ακόμη, αναφέρουν ότι ο «νόμος Κατσέλη» προβλέπει ότι όσοι δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν πραγματική οικονομική αδυναμία να πληρώσουν τις δόσεις των «κόκκινων» δανείων τους, μπορούν να ενταχθούν σε αυτόν, εξασφαλίζοντας παράλληλα τόσο τα συμφέροντα των Τραπεζών, όσο και των οφειλετών.
Η δε έννοια του «στρατηγικού κακοπληρωτή» αποτέλεσε ένα μεταγενέστερο νομοτεχνικό εφεύρημα, που όμως η ιδιότητα αυτή, «ως αόριστη νομική έννοια, απαιτεί συγκεκριμένη εξειδίκευση», κάτι που μέχρι σήμερα δεν έχει γίνει.