“Κορόιδο Μουσολίνι”.
Το τραγούδι αυτό μαζί με το τραγούδι “Παιδιά της Ελλάδας Παιδιά”, αποτελεί την προμετωπιδα του έπους του 1940.
Οι στίχοι του, φιλοδοξούσαν να επιφέρουν το πρώτο πλήγμα στον εχθρό, μέσω της διακωμώδησης του φασίστα Μουσολίνι και του στρατού του.
Το πλήγμα ήταν καίριο για τους Ιταλούς, τουλάχιστον σε επίπεδο προπαγάνδας, που δεν το περίμεναν και δεν το ξέχασαν.
Το τραγούδι ηχογραφήθηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1940 στην Αθήνα από τον Νίκο Γούναρη με τίτλο «Στη Ρώμη» (HMV OGA 1131 – AO 2684 και Orthophonic S-564-A και RCA Victor 26-8167-A).
Η εν λόγω ηχογράφηση αποτελεί διασκευή του ιταλικού τραγουδιού “Reginella Campagnola”, σε μουσική του Eldo Di Lazzaro και στίχους των Eldo Di Lazzaro και Cherubini Bruno, με ελληνικούς στίχους του Γιώργου Οικονομίδη οι οποίοι αναφέρονται στον ελληνοϊταλικό πόλεμο του 1940–1941.
Η είσοδος, όμως, του δημοφιλούς σκοπού στην ιστορική ελληνική δισκογραφία πραγματοποιείται λίγο νωρίτερα, με την ηχογράφηση του Φώτη Πολυμέρη στην Αθήνα το 1940 του τραγουδιού με τίτλο «Μικρή χωριατοπούλα» (Columbia CG 2060 – DG 6541) και στίχους του Πωλ Μενεστρέλ. Με αυτόν τον τίτλο ηχογραφείται και από τον Άλκη Παγώνη (Αθήνα, 1940, Odeon GO 3564 – GA 7291), ενώ, σύμφωνα με τα έως τώρα συλλεχθέντα στοιχεία, θα διασκευαστεί και θα ηχογραφηθεί άλλες τρεις φορές:
– «Μανάβισσα και γαϊδουράκι» (διασκευή: Σπύρος Περιστέρης – στίχοι: Μίνως Μάτσας), Μάρκος Βαμβακάρης – Στράτος Παγιουμτζής, Αθήνα 1940 (Odeon Go 3592 – GA 7320 – A 247213b)
– «Το γαϊδουράκι» (διασκευή: Δημήτρης Σέμσης [Σαλονικιός] – στίχοι: Πωλ Μενεστρέλ), Στράτος Παγιουμτζής, Αθήνα, Δεκέμβριος 1940 (HMV OGA 1124 – AO 2683)
– «Μαναβάκι» (διασκευή: Δημοσθένης Ζάττας), Ιωάννης Δεγαΐτας – Αγγελική Καραγιάννη, ΗΠΑ, 194; (Liberty 25A)
Το ιταλικό τραγούδι γνώρισε παγκόσμια επιτυχία, ηχογραφήθηκε και διασκευάστηκε αμέτρητες φορές στην ιστορική δισκογραφία πολλών κρατών με διάφορες μορφές και σε διάφορες περιοχές και γλώσσες (τσέχικα, γαλλικά, γερμανικά, αγγλικά, ισπανικά, νορβηγικά, καντονέζικα, ουγγρικά, πολωνικά, δανέζικα κ.ά.).
Οι στίχοι του τραγουδιού:
ΚΟΡΟΪΔΟ ΜΟΥΣΟΛΙΝΙ
Με το χαμόγελο στα χείλη
παν οι φαντάροι μας μπροστά
και γίναν οι Ιταλοί ρεζίλι,
γιατί η καρδιά τους δε βαστά.
Βρέχει. Και κάτω από την τέντα
δεν κάνουν βήμα προς τα μπρος
και λένε στ’ ανακοινωθέντα:
«Φταίει ο κακός μας ο καιρός…»
Επωδός:
Κορόιδο Μουσολίνι
κανένας δε θα μείνει,
κι εσύ κι η Ιταλία
η πατρίδα σου η γελοία
τρέμετε όλοι το χακί.
Δεν έχεις διόλου μπέσα
κι όταν θα μπούμε μέσα,
ακόμα και στη Ρώμη
γαλανόλευκη θα υψώσουμε
σημαία ελληνική.
Το τραγούδι έχει ίσως συνδεθεί στη μνήμη πολλών με τη Σοφία Βέμπο, η οποία ωστόσο είχε πει πρώτη σε επιθεώρηση και σε δίσκο όχι αυτό, αλλά δυο άλλα εύθυμα αντιμουσολινικά τραγούδια, το «Βάζει ο Ντούτσε τη στολή του» και «Στον πόλεμο βγαίνει ο Ιταλός». Το «Κορόιδο Μουσολίνι», όπως είπαμε, το είπε πρώτος ο Νίκος Γούναρης.
Πότε ακούστηκε για πρώτη φορά το «Κορόιδο Μουσολίνι»;
Σύμφωνα με δημοσίευμα της εφημερίδας Εμπρός, από το φύλλο της 28ης Οκτωβρίου 1967, τα τραγούδια ακούστηκαν για πρώτη φορά στην επιθεώρηση «Μπέλα Γκρέτσια», που ανέβηκε στο θέατρο Μοντιάλ (επί της Πανεπιστημίου, μεταπολεμικά έγινε κινηματογραφική αίθουσα κι έπειτα, μέσα στη δεκαετία του ’60, κατεδαφίστηκε).
Η επιθεώρηση ανέβηκε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 1940, με συντελεστές τους Μ.Λαουτάρη – Σπύρο Χαρίτο, Νίκο Γριμάνη σε κείμενα και χορογραφίες, και τις αδελφές Καλουτά, Ρένα Βλαχοπούλου, Γεωργία Βασιλειάδου, Σοφία Βέμπο, Ηρώ Χαντά, Μίμη Κοκκίνη, Μάνο Φιλιππίδη επί σκηνής. Από εκείνη τη σκηνή, ο Μίμης Τραϊφόρος, κομπέρ της παράστασης, ανήγγειλε στους θεατές την κατάληψη της Κορυτσάς, του Αργυρόκαστρου, των Αγίων Σαράντα όσο η ορχήστρα των Σουγιούλ – Παπαδόπουλου έπαιζε τον εθνικό ύμνο και το πλήθος αγκαλιαζόταν με ενθουσιασμό.
.