Ο Στέφανος Μίλερ που αφιέρωσε τη ζωή του στη Νεμέα άφησε την τελευταία του πνοή στις 11 Αυγούστου τα ξημερώματα στο Νοσοκομείο Κορίνθου σε ηλικία 79 ετών.
Ο σπουδαίος φιλέλληνας αρχαιολόγος , ανέσκαψε και ανέδειξε τον αρχαιολογικό χώρο της Νεμέας, ενώ υπήρξε και η ψυχή της Αναβίωσης των Νέμεων Αγώνων.
Ο Στέφανος Γκ. Μίλλερ γεννήθηκε στο Γκόσεν της Ιντιάνα των ΗΠΑ το 1942. Ολοκλήρωσε το πρώτο πτυχίο του στα Αρχαία Ελληνικά στο Κολλέγιο Γουάμπας και το διδακτορικό του στην Κλασική Αρχαιολογία στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον. Μετά από ανασκαφές σε διάφορες τοποθεσίες, συμπεριλαμβανομένης της Ολυμπίας και της Αρχαίας Αγοράς των Αθηνών, ξεκίνησε τις δικές του ανασκαφές στη Νεμέα το 1973.
Κατά τα χρόνια της εργασίας του στη Νεμέα, όχι μόνο διηνήργησε ανασκαφές που έφεραν στο φως σημαντικά ευρήματα, όπως το Στάδιο όπου διεξάγονταν τα Νέμεα, αλλά δημιούργησε και αρχαιολογικό πάρκο, κατασκεύασε αρχαιολογικό μουσείο και οργάνωσε την έκθεσή του, ενώ ξεκίνησε και την αναστήλωση του αρχαίου Ναού του Δία. Ταυτόχρονα, υπηρετούσε ως καθηγητής Κλασικής Αρχαιολογίας στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ, με εξαίρεση τα έτη 1982-1987, όταν διετέλεσε διευθυντής της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών στην Αθήνα.
Δημοσίευσε πολλά βιβλία και άρθρα σχετικά με τις ανακαλύψεις του στη Νεμέα, όπως π.χ. το «Nemea II: The Early Hellenistic Stadium» (University of California Press 2001), καθώς και άλλα, όπως τα «The Prytaneion: Its Function and Architectural Form» (U.C. Press 1978), «Arete: Greek Sports from Ancient Sources» (U.C. Press 2004), «Ancient Greek Athletics» (Yale University Press 2004) και «The Berkeley Plato». (U.C. Press 2009). Το 2020 κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Καπόν το δίτομο βιβλίο «Η Νεμέα και εγώ» (επίσης στα αγγλικά «Nemea and Me»), όπου ο συγγραφέας παρουσιάζει τα 46 χρόνια των αρχαιολογικών ανακαλύψεών του, έρευνας, όπως και αδιάκοπων προσπαθειών για την ανάδειξη και προστασία της αρχαίας Νεμέας.
Είχε ανακηρυχθεί επίτιμος διδάκτωρ του Πανεπιστημίου Αθηνών, είχε τιμηθεί ως Ταξιάρχης του Τάγματος της Τιμής από τον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας και είχε αναγνωριστεί ως «Πρόσωπο της Εβδομάδας» από το αμερικανικό τηλεοπτικό κανάλι ABC το 2004. O Στέφανος Μίλλερ είχε πολιτογραφηθεί Έλληνας υπήκοος.
«Στη Νεμέα άρχισα να εργάζομαι το 1973» έχει πει στο LIFO.gr. «Όταν έφθασα εκεί, μόνο τρεις στύλοι του Ναού του Διός και το μικρό σκέπαστρο του 1924 του αρχαίου Λουτρού ήταν ορατά ανάμεσα στα βάτα, τα χόρτα και τα χαμόκλαδα. Ο χώρος εκείνα τα χρόνια ήταν απόλυτα εκτεθειμένος και ο δρόμος βόρεια προς Κορινθιακό και Βραχάτι περνούσε ακριβώς πίσω απ’ τον ναό και δυτικά απ’ το ποταμάκι που έρρεε δίπλα στο στέγαστρο, ορίζοντας την τότε δυτική πλευρά του χώρου.»
«Η Νεμέα οφείλει το όνομά της στο ρήμα «νέμω». Πρόκειται για ένα μικρό λεκανοπέδιο το οποίο πλημμύριζε συχνά και από το οποίο, σύμφωνα με παλαιότερες λιθογραφίες, ξεπρόβαλαν οι τρεις κίονες του Ναού του Δία. Τα σπίτια ήταν ελάχιστα και οι κάτοικοι ήταν κυρίως τσοπάνηδες, εξού και το «νέμω», δηλαδή «βόσκω». Ήταν βοσκότοπος. Η γη δεν ήταν καλλιεργήσιμη. Στην αρχαιότητα το λεκανοπέδιο στέγνωνε κατά τους καλοκαιρινούς μήνες κι έτσι γίνονταν οι αγώνες. Όπως φαίνεται από κάποιες λιθογραφίες, σε αυτή την κατάσταση παρέμεινε ο τόπος μέχρι το 1884, όταν έγιναν εργασίες για να διοχετευτούν τα νερά, και με αυτό τον τρόπο έγινε το χωριό. Το χωριό είναι δηλαδή πρόσφατο, μόλις 130 χρόνων. Οι τρεις κίονες στέκονταν πάντοτε όρθιοι από τότε που χτίστηκε ο ναός, το 330 π.Χ. Ένα από τα κιονόκρανα, όμως, ήταν σχεδόν ελεύθερο και υπήρχε ο κίνδυνος, όταν φυσούσε ο άνεμος, να πέσει. Η θέση του ήταν επικίνδυνη όχι μόνο για το ίδιο το κιονόκρανο αλλά και για ολόκληρο τον κίονα. Σε μία από τις πρώτες φωτογραφίες του ναού που υπάρχουν έχουμε ακριβώς την ίδια εικόνα για το κιονόκρανο αυτό: επικίνδυνο, ετοιμόρροπο. Το 1858 έγινε ένας σεισμός 7 Ρίχτερ κι ένα χωριό της περιοχής καταστράφηκε ολοσχερώς. Μετά από 3 χρόνια, το 1861, έγινε δεύτερος σεισμός, 7,3 Ρίχτερ. Το καινούργιο χωριό καταστράφηκε και πάλι. Το κιονόκρανο τίποτα. Έμεινε στη θέση του. Σας το λέω αυτό για να καταλάβετε ότι, όταν πρόσφατα κάναμε την αναστήλωση, είπαμε ότι κάτι ήξεραν οι αρχαίοι και ότι έπρεπε να τους αντιγράψουμε όσο μπορούσαμε» έλεγε εξιστορώντας την ιστορία του τόπου σε συνέντευξή του.