Σε ανακοίνωσή της για τη συμπλήρωση 22 χρόνων από τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία η Ελληνική Επιτροπή για τη Διεθνή Ύφεση και Ειρήνη (ΕΕΔΥΕ) αναφέρει:
«Συμπληρώνονται σήμερα 22 χρόνια από τη ΝΑΤΟική επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία. Στις 78 ημέρες των ανελέητων ΝΑΤΟικών βομβαρδισμών πραγματοποιήθηκαν 35.788 επιδρομές σε 200 πόλεις, ρίφθηκαν 500.000 βόμβες, εκ των οποίων οι 35.500 ήταν βόμβες διασποράς, που είναι απαγορευμένες από τις διεθνείς συνθήκες. Οι ΝΑΤΟικοί βομβαρδισμοί είχαν ως αποτέλεσμα δεκάδες χιλιάδες θύματα, νεκρούς και τραυματίες, πολλά από τα οποία ήταν μικρά παιδιά και άμαχοι. Κατέστρεψαν νοσοκομεία, σχολεία, εργοστάσια, υποδομές, γέφυρες και δρόμους. Οι “έξυπνες” ΝΑΤΟικές βόμβες απεμπλουτισμένου ουρανίου μετέτρεψαν τη Γιουγκοσλαβία και ολόκληρα τα Βαλκάνια σε ραδιενεργό πεδίο βολής, με ανυπολόγιστες συνέπειες για την υγεία των λαών της περιοχής.
Τους βομβαρδισμούς ακολούθησε η χερσαία επέμβαση των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, που οριστικοποίησε τη βίαιη διάλυση της Γιουγκοσλαβίας και είχε ως αποτέλεσμα την απόσχιση του αμερικανοΝΑΤΟικού προτεκτοράτου του Κοσσυφοπεδίου. Η ΕΕ πρωτοστάτησε σε αυτό ιμπεριαλιστικό έγκλημα. Αποκαλύφθηκε ο βρώμικος ρόλος κατά των λαών που έπαιξαν οι διάφορες κεντροαριστερές κυβερνήσεις, μεταξύ των οποίων και η τότε κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ στην Ελλάδα, που έδωσαν το πράσινο φως και συμμετείχαν ενεργά στις πολεμικές επιχειρήσεις. Χρεοκόπησε στην πράξη κι αποδείχθηκε ολέθρια η λογική των ίσων αποστάσεων που κράτησαν δυνάμεις, όπως ο ΣΥΝ, προπομπός του σημερινού ΣΥΡΙΖΑ, που έμελλε ως κυβέρνηση να γίνει το αγαπημένο παιδί των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ.
Η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία δεν ήταν ξεκομμένη από τις προηγούμενες επεμβάσεις στην περιοχή των Βαλκανίων στη δεκαετία του 1990. Έλαβε χώρα στον απόηχο των αντεπαναστατικών ανατροπών στη Σοβιετική Ένωση και στις σοσιαλιστικές χώρες της Ανατολικής και Κεντρικής Ευρώπης, αναδεικνύοντας τον αναντικατάστατο ρόλο του σοσιαλισμού για πάνω από 50 χρόνια, για την ειρήνη και την ασφάλεια των λαών. Είχε άμεση σχέση με τις πλούσιες πλουτοπαραγωγικές πηγές και τη γεωστρατηγική θέση της περιοχής των Βαλκανίων, με τους ενεργειακούς και εμπορικούς σχεδιασμούς, με τα συμφέροντα των αστικών τάξεων της περιοχής, αλλά και με την προσπάθεια από πλευράς ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ να πατήσουν πόδι γερά στην περιοχή.
Ανακινώντας τον εθνικισμό και τον αλυτρωτισμό έσπειραν τους πολέμους, οδηγώντας στον διαμελισμό της πρώην ενιαίας Γιουγκοσλαβίας, δημιουργώντας μια σειρά από κράτη-προτεκτοράτα τα τελευταία 20 χρόνια και πασχίζοντας για την ευρωατλαντική ολοκλήρωση των Βαλκανίων, με την ένταξή τους στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ. Αποτελούν χαρακτηριστικά παραδείγματα η ένταξη της Βουλγαρίας στην ΕΕ και το ΝΑΤΟ, η ένταξη της Αλβανίας και του Μαυροβουνίου στο ΝΑΤΟ, η Συμφωνία των Πρεσπών με στόχο να ανοίξει ο δρόμος για την ένταξη της Β. Μακεδονίας, τα παζάρια με τη Σερβία κ.ο.κ. Το φιτίλι του πολέμου παραμένει ακόμη αναμμένο στα Βαλκάνια. Η τελωνειακή ένωση του Κοσόβου με την Αλβανία, οι εξελίξεις στη Βοσνία – Ερζεγοβίνη κλπ. προμηνύουν μεγάλους κινδύνους.
Στις σημερινές συνθήκες, που στο φόντο της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης κλιμακώνονται οι ανταγωνισμοί και η επιθετικότητα ανάμεσα σε ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ με την Κίνα, τη Ρωσία, το Ιράν και εμπλέκονται δεκάδες περιφερειακά κράτη, έρχεται στο προσκήνιο το ενδεχόμενο ξεσπάσματος τοπικών και περιφερειακών συγκρούσεων, ακόμη κι ενός γενικευμένου πολέμου. Σε αυτές τις συνθήκες το ΝΑΤΟ, μέσω της στρατηγικής “ΝΑΤΟ 2030” γίνεται ακόμη πιο επιθετικό και επικίνδυνο, διευρύνοντας την επιχειρησιακή του ικανότητα σε όλη την Υδρόγειο, αναπτύσσοντας το δόγμα για το πρώτο πυρηνικό πλήγμα, δημιουργώντας νέους στρατιωτικούς και κατασταλτικούς μηχανισμούς, με στόχαστρο τους λαούς. Από κοντά η ΕΕ αναπτύσσει κι αυτή τη δική της στρατιωτική – επιχειρησιακή ικανότητα, ώστε να παρεμβαίνει τόσο συμπληρωματικά ως προς το ΝΑΤΟ, όσο κι αυτόνομα, οπουδήποτε διακυβεύονται συμφέροντά της. Η Κοινή Εξωτερική Πολιτική και Πολιτική Ασφάλειας (ΚΕΠΠΑ), η Κοινή Πολιτική Ασφάλειας και Άμυνας (ΚΠΑΑ), η δημιουργία της Μόνιμης Διαρθρωμένης Συνεργασίας (PESCO), της Ευρωπαϊκής Πρωτοβουλίας Επεμβάσεων, ο ευρωστρατός, η Europol και μια σειρά από μηχανισμούς που δημιουργούνται, κινούνται σε αυτή την κατεύθυνση, αποδεικνύοντας τον ρόλο του ΝΑΤΟ και της ΕΕ ως εργαλείων του κεφαλαίου κατά των λαών.
Η κυβέρνηση της ΝΔ, πατώντας στον δρόμο που έστρωσαν όλες οι προηγούμενες κυβερνήσεις, αλλά και με την αμέριστη στήριξη των αστικών κομμάτων, απογειώνει την ελληνική εμπλοκή, για λογαριασμό της γεωστρατηγικής αναβάθμισης της ελληνικής αστικής τάξης. Φέρει εγκληματικές ευθύνες για τη συμφωνία της σε όλες τις αποφάσεις των Συνόδων του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, για την προωθούμενη ανανέωση της Ελληνοαμερικανικής Συμφωνίας για τις Βάσεις, τις συμφωνίες με ιμπεριαλιστικά κράτη όπως το Ισραήλ, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η Γαλλία, για τον “αναβαθμισμένο” ρόλο που διεκδικεί για λογαριασμό των ΗΠΑ – ΝΑΤΟ – ΕΕ, στρώνοντας για τον λαό τον δρόμο προς το πολεμικό σφαγείο. Επιχειρεί να εγκλωβίσει τον λαό στο κάλπικο επιχείρημα πως η παραπέρα πρόσδεση στους ευρωατλαντικούς σχεδιασμούς γίνεται τάχα για την ασφάλεια και την άμυνα της χώρας μας.
Στο διάστημα που μεσολάβησε μέχρι σήμερα, ο ελληνικός λαός και οι λαοί της περιοχής έχουμε συσσωρεύσει τεράστια ιστορική πείρα που φανερώνει με τον πιο αποκαλυπτικό τρόπο πως οι σχεδιασμοί που υπηρετούν τα συμφέροντα των μεγάλων οικονομικών ομίλων και των αστικών τάξεων είναι εντελώς ξένοι με τα πραγματικά λαϊκά συμφέροντα και ανάγκες. Κατά συνέπεια, η μόνη διέξοδος για τους λαούς είναι όχι η στοίχιση πίσω από τους ιμπεριαλιστές και τις αστικές κυβερνήσεις, αλλά η στοίχιση κάτω από τη σημαία της πάλης για την ικανοποίηση των σύγχρονων λαϊκών αναγκών, που μπορεί να εγγυηθεί την πραγματική ειρήνη, ευημερία, φιλία, αλληλεγγύη, την ανάπτυξη σχέσεων αμοιβαίου οφέλους μεταξύ των λαών.
Η επέμβαση στη Γιουγκοσλαβία 22 χρόνια πριν ανέδειξε όμως και τη δύναμη που έχει ο λαός να αντιταχθεί αποφασιστικά σε όλους αυτούς τους σχεδιασμούς. Στη βαρβαρότητα των ιμπεριαλιστών αντιτάχθηκε η συντριπτική πλειοψηφία του ελληνικού λαού. Αντιστάθηκε σθεναρά το εργατικό – λαϊκό κίνημα, που για πάνω από τρεις μήνες στη Θεσσαλονίκη, στην Αθήνα και σ’ όλη την Ελλάδα ξεσηκώθηκε κατά του πολέμου και της συμμετοχής της πατρίδας μας σ’ αυτόν, ενάντια στην αξιοποίηση λιμανιών, αυτοκινητοδρόμων, σιδηροδρόμων για τις πολεμικές επιχειρήσεις. Κόντρα σε κόμματα και άλλους μηχανισμούς, που συκοφαντούσαν και λοιδορούσαν, αποκάλυψε στον λαό την αλήθεια για τους στόχους και τις επιδιώξεις της ΕΕ και των ΗΠΑ.
Σήμερα είναι ανάγκη να δυναμώσει ακόμη περισσότερο αυτός ο αγώνας του αντιπολεμικού αντιιμπεριαλιστικού κινήματος, συνολικά του λαϊκού κινήματος, απαιτώντας:
Απεμπλοκή της χώρας μας από τους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους.
Να καταργηθεί η Ελληνοαμερικανική Συμφωνία για τις Στρατιωτικές Βάσεις.
Να κλείσει η βάση της Σούδας, να ξηλωθούν οι βάσεις του θανάτου από τη χώρα μας, να μη δημιουργηθεί καμία νέα βάση και στρατιωτική υποδομή.
Καμία συμμετοχή των Ελληνικών Ενόπλων Δυνάμεων σε ιμπεριαλιστικές αποστολές στο εξωτερικό.
Καμιά αλλαγή των συνόρων και των συνθηκών που τα καθορίζουν.
Αποδέσμευση από τις λυκοσυμμαχίες του ΝΑΤΟ και της ΕΕ».