Η σποραδική πληροφόρηση για τα γεγονότα του βίου του Κάλβου δημιούργησε ένα μυστήριο σχετικά με τη ζωή του ποιητή, γύρω από την επαναστατική του δράση, την επιστροφή στην Αγγλία παρά τη ρητά εκπεφρασμένη -και ποιητικά («Φιλόπατρις»)- επιθυμία του να πεθάνει στην Ζάκυνθο, και την ποιητική σιωπή μετά το 1826.
Ο Ανδρέας Κάλβος γεννήθηκε το Μάρτιο του 1792 στη Ζάκυνθο, όταν τα Επτάνησα ήταν ακόμη υπό την κυριαρχία των Ενετών, το 1811 γράφει στα ιταλικά ύμνο για τον Ναπολέοντα (αλλά θα τον αποκηρύξει το 1814), το 1812, γνωρίζεται στη Φλωρεντία με το συμπατριώτη του, Ούγο Φώσκολο και μαζί του θα βρεθεί διαδοχικά σε Ζυρίχη και Λονδίνο, όπου θα έρθει σε επαφή με τους καρμπονάρους.
Ο Ανδρέας Κάλβος ήταν πατριώτης και δημοκράτης, εμπνεύστηκε από την επανάσταση και εξύμνησε τα στρατιωτικά κατορθώματα των Ελλήνων, προειδοποιούσε για τη διχόνοια, μισούσε τους Άγγλους και την πολιτική τους (ξεχώριζε μόνο τον Βύρωνα) και στιγμάτιζε τους προδότες.
Προερχόμενος από φτωχή οικογένεια, έβαλε μέσα στην ποίησή του όλο τον καημό του λαού για ελευθερία και ελεύθερη πατρίδα.
Μετά την έκδοση των δυο συλλογών του – Λύρα (1824) και Λυρικά (1826) ταξιδεύει στην επαναστατημένη Ελλάδα και από εκεί στην Κέρκυρα, όπου θα μείνει μέχρι το 1852, παραδίδοντας ιδιωτικά μαθήματα και εγκαταλείποντας για πάντα την ποίηση.
Το 1852 φεύγει στην Αγγλία, παντρεύεται την Charlotte Augusta Waddams και δουλεύει ως καθηγητής στο παρθεναγωγείο της.
Πεθαίνει 3-Νοε-1869 και θάβεται στο Louth της Αγγλίας. «Επιστρέφει» 90 χρόνια αργότερα (ο Γ. Σεφέρης και η ελληνική πολιτεία, φροντίζουν το 1960 για την μετακομιδή των οστών του και της γυναίκας του στη Ζάκυνθο).
Ανδρέα Κάλβου, Ωδή Έκτη «Αι ευχαί»
Kαλήτερα, καλήτερα
διασκορπισμένοι οι Έλληνες
‘να τρέχωσι τον κόσμον,
με εξαπλωμένην χείρα
ψωμοζητούντες
———-
Παρά προστάτας να ‘χωμεν.
Mε ποτέ δεν εθάμβωσαν
πλούτη ή μεγάλα ονόματα,
με ποτέ δεν εθάμβωσαν
σκήπτρων ακτίνες.
Κεντρικό θέμα όλων των ωδών η Ελληνική Επανάσταση, ο αγώνας για ελευθερία, ιδωμένος από όλες τις πλευρές. Ο Κάλβος ήταν επαναστάτης και έγινε και ο ποιητής της επανάστασης του 1821. Πότε εξυμνεί τους ήρωες, πότε θρηνεί τα αθώα θύματα, άλλοτε καταφέρεται κατά των τυράννων, αλλά προπάντων παροτρύνει για συνέχιση του αγώνα. Δηλωτικοί οι τίτλοι μερικών ωδών: Εις δόξαν, Εις τον Ιερόν Λόχον, Εις Χίον, Εις Πάργαν, Εις Ελευθερίαν, Εις Αγαρηνούς, Εις Σούλι, Εις Ψαρά, Εις Σάμον κ.α
Στην πρώτη στροφή της Ωδής «Εις Σάμον» ο Κάλβος έγραψε, με ιστορική αφορμή τη Ναυμαχία της Σάμου το 1824, έγραψε τους «αθάνατους» στίχους:
«Όσοι το χάλκεον χέρι
βαρύ του φόβου αισθάνονται,
ζυγόν δουλείας ας έχωσι·
θέλει αρετήν και τόλμην
η ελευθερία».
ΠΗΓΗ: alt.gr