Πιάνοντας το νήμα της ιστορίας και πηγαίνοντας από την Πράγα, στο πάρκο Gezi στην Κωνσταντινούπολη, στην πλατεία Tiananmen στο Πεκίνο και στην πλατεία Ταχρίρ στο Κάιρο θα αντιληφθούμε ότι η αλληλεγγύη και η αυταπάρνηση που επέδειξε τότε το φοιτητικό κίνημα σε συνδυασμό με τους χιλιάδες πολίτες που συνέρρεαν στον χώρο είχε κάτι το μυθικό.
Από το 1973 εμπνέει όλους όσοι επιθυμούν έναν διαφορετικό κόσμο, ο οποίος να διακατέχεται από ειρήνη, σεβασμό, συνεννόηση των λαών και Δημοκρατία. Τα μηνύματά του Πολυτεχνείου παραμένουν πάντα επίκαιρα και οι αγώνες όλων μας για τη Δημοκρατία συνεχίζονται κάθε μέρα από κάθε μικρό ή μεγάλο μετερίζι.
Οι εκδηλώσεις για την επέτειο δεν έχουν μουσειακό χαρακτήρα όσο κι αν επιχειρείται από πολλούς να αλλοιώσουν το πραγματικό νόημά τους και ακόμα χειρότερα να τις αμαυρώσουν και να τις συνδέσουν με βανδαλισμούς και καταστροφές περιουσιών.
Το Πολυτεχνείο σημαίνει αντίσταση: απέναντι στην τρομοκρατία, στην προπαγάνδα, στη βία, στην κατάλυση του Συντάγματος. Σημαίνει τόλμη και θάρρος απέναντι στις φυλακίσεις, στις εξορίες, στους βασανισμούς. Σημαίνει σύγκλιση και ενότητα της νεολαίας και του λαού. Σημαίνει αλληλεγγύη και συμπαράσταση. Μας δίνει το μοναδικό μάθημα, πως ένας καταπιεστικός μηχανισμός όσο παντοδύναμος κι αν μοιάζει δεν μπορεί να υπερνικήσει τη λαϊκή βούληση.