Η ζωή που χάθηκε, η ερημιά που τα κάλυψε όλα, η απόκοσμη αίσθηση. Αυτό είναι το εξωπραγματικό Απολιθωμένο δάσος στη Νεάπολη Λακωνίας.
Σε μια μεγάλη παράκτια έκταση από την Αγία Μαρίνα του Αγίου Νικολάου ως τον Κάμπο Βοιών και την Ελαφόνησο, η φύση αποκάλυψε ένα σπάνιο για τα ευρωπαϊκά δεδομένα φαινόμενο. Ένα πλούσιο γεωλογικό μουσείο από απολιθωμένους ριζικούς κόμβους και κορμούς ηλικίας 2-3 εκατομμυρίων ετών. Είναι εντυπωσιακή η τέλεια απολίθωση των κορμών αλλά και η μοναδικότητα των ευρημάτων που περιλαμβάνουν μεταξύ άλλων σπάνια αποτυπώματα από όστρακα, φύκια και άλλες θαλάσσιες μορφές.
Η επίσημη ονομασία της περιοχής είναι Γεωπάρκο Αγίου Νικολάου. Απέχει από τη Νεάπολη 15 χιλιόμετρα αλλά χρειάζεσαι περίπου κανέναν μισάωρο να φτάσεις μιας και οι δρόμοι είναι στενοί και λίγο απότομοι σε μερικά σημεία.
Το πιο ενδιαφέρον τμήμα του δάσους συναντάς στις ακτές του Αγίου Νικολάου, την Αγία Μαρίνα, τον Κόρακα και στη Σπίθα του Δήμου Βοιών.
Στον Κόρακα διατηρείται και ο ψηλότερος κορμός του δάσους, μήκους δύο μέτρων, που οι ντόπιοι αποκαλούν «άνθρωπο». Από το εκκλησάκι της Αγίας Μαρίνας ξεκινά το σηματοδοτημένο μονοπάτι απ’ όπου διασχίζεις εύκολα τη διαδρομή. Ένα σύγχρονο Γεωπάρκο, με περιπατητικές διαδρομές και ενημερωτικό υλικό έχει δημιουργηθεί γύρω από το απολιθωμένο δάσος . Όλα τα απολιθωμένα δάση θεωρούνται διεθνώς διατηρημένα μνημεία της φύσης και χρήζουν ανυπολόγιστης επιστημονικής αξίας.
Τα απολιθώματα κορμών, ηλικίας 2-3 εκατομμυρίων ετών, με το σπάνιο για τα παγκόσμια δεδομένα φαινόμενο των απολιθωμένων ριζών αποκαλύφθηκε δίπλα ακριβώς από τη θάλασσα. Κορμοί από φοίνικες, κωνοφόρα αλλά και πλατύφυλλα, διαμέτρου από μισό έως ένα μέτρο, απολιθώθηκαν λόγω διάφορων φυσικών φαινομένων και στη συνέχεια ασβεστοποιήθηκαν από την άνοδο της θάλασσας. Τα ευρήματα είναι μοναδικά στην Ευρώπη και χρήζουν ανεκτίμητης επιστημονικής αξίας.
Η δημιουργία των απολιθωμένων κορμών ακολούθησε τη διαδικασία της κύριας απολίθωσης, δηλαδή της αντικατάστασης της οργανικής ύλης μόριο προς μόριο από διαλύματα πλούσια σε ασβέστιο και πυρίτιο, διατηρώντας σε πολύ καλή κατάσταση τα μορφολογικά γνωρίσματα των δέντρων.
Τα δέντρα, τα φυτά και τα μαλάκια αντικαταστάθηκαν από διαλύματα πυριτίου και ασβεστίου κάτω από τη θάλασσα. Η διαδικασία αυτή κράτησε πάρα πολλά χρόνια. Κι αυτό ακριβώς είναι που κάνει το δάσος αυτό σπουδαίο. Συνήθως τέτοια μέρη δημιουργούνται με τη διαδικασία της πυριτίωσης των τεφρών από τα ηφαίστεια. Εδώ όμως η απολίθωση έγινε με τη διαδικασία της ασβεστοποίησης.
Οι επίσημες αναφορές επιστημόνων και καθηγητών είναι πως μια σειρά σεισμών, γεωλογικών ταραχών και ηφαιστειακών δραστηριοτήτων οδήγησαν στην απολίθωση της χλωρίδας της περιοχής. Κάτι που συνέβη εκατομμύρια χρόνια πριν την εποχή μας.
Μια απόκοσμη αίσθηση και μια μοναξιά που είναι πραγματικά σαν να σε λούζει και να μουσκεύει κάθε κύτταρο του κορμιού σου. Εννοείται πως καθόλου δεν βαριέσαι. Τίποτα δεν είναι μονότονο σε ένα τέτοιο μέρος. Απλώς, σε ένα μόνο απόγευμα δεν μπορείς να γυρίσεις όλη αυτή την περιοχή.
Μια τέτοια περιοχή με τέτοιο επιστημονικά ενδιαφέρον θα έπρεπε να έχει τουλάχιστον ενημερωτικές πινακίδες. Για το που πρέπει να πας, από που πρέπει να πας και κυρίως τι είναι αυτά που βλέπεις.
Αντίθετα στην περιοχή εμείς βρήκαμε λίγες (κι αυτές ξεθωριασμένες από τον ήλιο) πινακίδες που δεν μας βοήθησαν και πολύ. Από την άλλη ξέρω πως κανονικά στην περιοχή υπάρχει ξεναγός. Πρέπει όμως ο άνθρωπος αυτός προφανώς να έχει σύμβαση και να πληρώνεται για να είναι εκεί και από την άλλη πρέπει να ξέρεις ακριβώς τις ώρες και τις μέρες που θα τον βρεις.