Ο Μανούσος Μανουσάκης, ο σκηνοθέτης που άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του στον ελληνικό κινηματογράφο και την τηλεόραση, πέθανε λίγο πριν σε ηλικία 74 ετών. Η απώλειά του αφήνει ένα μεγάλο κενό στον καλλιτεχνικό χώρο, καθώς ο Μανουσάκης ήταν γνωστός για τις μεγάλες τηλεοπτικές του επιτυχίες και τη δυναμική του παρουσία στον κινηματογράφο.
Τα τελευταία χρόνια, η υγεία του είχε επιδεινωθεί και νοσηλευόταν στο νοσοκομείο «Υγεία». Παρά τις δυσκολίες, το έργο και η κληρονομιά του παραμένουν ζωντανά, αφήνοντας πίσω του μια πληθώρα σημαντικών έργων.
Ποιος ήταν ο Μανούσος Μανουσάκης
Ο Μανούσος Μανουσάκης γεννήθηκε το 1950 στην Αθήνα. Αφού ολοκλήρωσε τις σπουδές του στη Σχολή Κινηματογράφου του Λονδίνου (London Film School), επέστρεψε στην Ελλάδα στις αρχές της δεκαετίας του 1970 και ξεκίνησε την καριέρα του στον κινηματογράφο. Ένα από τα πρώτα του έργα ήταν η ταινία “Βαρθολομαίος” το 1973, όπου διακρίθηκε για την τριπλή του ιδιότητα ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Η ταινία απέσπασε ειδική μνεία στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου Σαν Ρέμο, αν και στην Ελλάδα αντιμετώπισε δυσκολίες εξαιτίας της λογοκρισίας από τη χούντα.
Η συνέχεια της καριέρας του περιελάμβανε κι άλλες σημαντικές κινηματογραφικές παραγωγές, όπως το “Άρχοντες” (1978) και “Η σκιάχτρα” (1985). Επίσης, συμμετείχε ως ηθοποιός σε ταινίες όπως “Σουβλίστε τους! Έτσι θα πάρουμε το κουραδόκαστρο” και “Το τραγούδι της επιστροφής”. Στα μέσα της δεκαετίας του 1980, έκανε τα πρώτα του βήματα στη σκηνοθεσία τηλεοπτικών σειρών με έργα όπως “Καλλικαντζαροδουλειές” (1985-1986), “Μικρογραφίες” (1986-1987) και “Τα καλύτερά τους χρόνια” (1989).
Το όνομά του συνδυάστηκε με τη σκηνοθεσία και παραγωγή ελληνικών τηλεοπτικών σειρών στην ιδιωτική τηλεόραση από τις αρχές της δεκαετίας του 1990. Οι δραματικές σειρές που σκηνοθέτησε, όπως “Ψίθυροι καρδιάς”, “Άγγιγμα ψυχής”, “Μη μου λες αντίο” και “Η αγάπη ήρθε από μακριά”, θεωρούνται από τις πιο επιτυχημένες στην ιστορία της ελληνικής τηλεόρασης.
Στον κινηματογράφο, υπογράμμισε την καλλιτεχνική του πορεία με ταινίες όπως “Παραλάβατε διορισμόν” (1996), “Κόκκινος δράκος” (1998) και “Ουζερί Τσιτσάνης” (2015). Η παρακαταθήκη του Μανούσου Μανουσάκη θα συνεχίσει να ζει μέσα από τα έργα του, τα οποία συνεχίζουν να εμπνέουν και να συγκινούν το κοινό.