Σφοδρές αντιδράσεις έχει προκαλέσει η επιλογή του Δημοσίου να ασκήσει έφεση κατά απόφασης του Διοικητικού Πρωτοδικείου Αθηνών με την οποία επιδικαζόταν αποζημίωση στον δημοσιογράφο Μανώλη Κυπραίο, που τραυματίστηκε και υπέστη απώλεια ακοής όταν χειροβομβίδα κρότου-λάμψης έσκασε σε κοντινή απόσταση από το πρόσωπό του σε διαδηλώσεις του 2011.
Αίσθηση προκάλεσαν ειδικότερα τα επιχειρήματα που επικαλείται το Δημόσιο στην έφεση του, προκειμένου να ακυρωθεί η πρωτόδικη απόφαση. Επικαλείται πως έχει αποθεραπευτεί, ότι δεν είχε λάβει τα απαιτούμενα προληπτικά μέτρα, ενώ φτάνει μέχρι το σημείο να ισχυρίζεται πως η δεινή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας δεν επιτρέπει την αποζημίωση.
«Ντροπή σας στην @hellenicpolice για το τι γράφετε στην έφεση. Κι εσείς ως πολιτικοί @chrisochoidis @PrimeministerGR που μιλάτε για ανθρώπινα δικαιώματα, χρησιμοποιείτε την αναπηρία και πως η Ελλάδα έχει μνημόνιο, η ντροπή σας ακόμη μεγαλύτερη. Πόσο πιο χαμηλά;» υπήρξε η πρώτη αντίδραση του Μανώλη Κυπραίου σε ανάρτησή του.
«Υπάρχουν γνωματεύσεις τριών καθηγητών πανεπιστήμιου ΩΡΛ. Τις αγνόησαν. Αγνόησαν αυτόπτες μάρτυρες. Και επειδή έχω κοχλιακό εμφύτευμα, θεωρούν ότι ακούω. Μπορώ να ακούσω μόνο ανθρώπινη φωνή υπό συνθήκες. Δεν ακούω μουσική, δεν αντέχω να μου μιλάνε πολλοί γιατί είναι θορυβώδες, δεν μπορώ να παρακολουθήσω τηλεόραση και φυσικά πρέπει να βρίσκομαι σε περιβάλλον με πολύ φως για να μπορώ παράλληλα να κάνω και χειλιοανάγνωση» τόνισε στο tvxs.gr.
«Επίσης μέχρι το τέλος 2017, χρησιμοποιούσα μπαστούνι λόγω αστάθειας γιατί έχουν καταστραφεί οι λαβύρινθοί μου. Επί 7 μήνες ήμουν στο κρεβάτι, πάσχω από W-PTSD (Πολεμικό Μετατραυματικό Σύνδρομο), έχω κάνει δύο φορές επέμβαση στον εγκέφαλο για το κοχλιακό και το ποσοστό αναπηρίας που έχω από το ΚΕΠΑ είναι το μεγαλύτερο. Έχω 90% ποσοστό αναπηρίας!» λέει ο Μ. Κυπραίος, αδυνατώντας να πιστέψει τα επιχειρήματα που επιστράτευσε το ελληνικό δημόσιο εναντίον του.
Οι εκθέσεις πραγματογνωμόνων επισημαίνουν μεταξύ άλλων πως «κατέστη ανίκανος ισόβια για το δημοσιογραφικό επάγγελμα με ποσοστό αναπηρίας 100% από το ΚΕ.ΠΑ.. Τελικά βγήκε σε πρόωρη συνταξιοδότηση λόγω της αναπηρίας που έφτασε το 90% σε δεύτερη αξιολόγηση μετά την τοποθέτηση των κοχλιακών εμφυτευμάτων, πρόκειται δηλαδή για μη αναστρέψιμη βλάβη της υγείας του».
Ωστόσο, το Δημόσιο δηλώνει πως έχει αποθεραπευτεί. «Ο αντίδικος έχει αποθεραπευτεί και έχει ανακτήσει την ακοή του, και επομένως δεν είναι πλέον ανίκανος προς εργασία, ούτε υφίσταται κάποια παραμόρφωση του που να δυσχεραίνει την κοινωνική του και προσωπική του ζωή».
Ενώ σε άλλο σημείο της έφεσης επαναλαμβάνεται πως ο αντίδικος μετά τον τραυματισμό του έχει αποθεραπευτεί και το γεγονός αυτό δεν καθιστά αδύνατη την εξάσκηση του επαγγέλματός του, ενώ προστίθεται χαρακτηριστικά: «Αλλά ακόμα και στην αδόκητη περίπτωση που ήθελε κριθεί ότι δεν έχει πλήρως θεραπευτεί, γεγονός που κατηγορηματικά αρνούμεθα, η κώφωση του αντιδίκου δεν συνιστά σοβαρή μορφή παραμόρφωσης ή αναπηρίας (όπως π.χ. ακρωτηριασμός μέλους), αλλά αντιθέτως είναι πάθηση που δεν είναι εμφανής, ούτε είναι ορατή και αντιληπτή από τους τρίτους, κατά τα διδάγματα της κοινής πείρας».
Σύμφωνα με την έφεση του, το Δημόσιο επιμένει πως η βλάβη της υγείας του δημοσιογράφου «δεν προκλήθηκε από ενέργεια οργάνου του Ελληνικού Δημοσίου, αλλά από δόλια εγκληματική ενέργεια τρίτου ιδιώτη, ατόμου του αντιεξουσιαστικού χώρου».
Προκειμένου μάλιστα να ενισχύσει τη θέση αυτή, αναφέρει πως «οι χορηγούμενες στα αστυνομικά όργανα χειροβομβίδες κρότου λάμψης πληρούν όλες τις προδιαγραφές ασφαλείας, είναι απολύτως ακίνδυνες, χρησιμοποιούνται, δε, από κατάλληλα εκπαιδευμένο προσωπικό, ενώ οι χρησιμοποιούμενοι από τους διαδηλωτές εκρηκτικοί μηχανισμοί κατασκευάζονται από τους ίδιους και δεν έχουν ελεγχθεί ως προς τα τεχνικά χαρακτηριστικά τους, την ασφάλεια και τις ενδεχόμενες συνέπειες της χρήσης τους στην ανθρώπινη υγεία».
Αντιθέτως, το Πρωτοδικείο Αθηνών είχε κρίνει πως «η πλήρης κώφωση άμφω του ενάγοντος συνδέεται αιτιωδώς με την ρίψη της ανωτέρω χειροβομβίδας στην είσοδο της προαναφερθείσας στοάς, υπό την έννοια ότι αυτή οφείλεται αποκλειστικά στην ως άνω παράνομη … πράξη του οργάνου του εναγόμενου (σ.σ. του Δημοσίου), η οποία ήταν πρόσφορη να επιφέρει μόνη της χωρίς τη μεσολάβηση άλλου παράγοντα, και πράγματι επέφερε, την κατά τα ανωτέρω προκληθείσα βλάβη στην υγεία του ενάγοντος»
Ευθύνεται για τον τραυματισμό του
Μεταξύ των ισχυρισμών του Δημοσίου είναι και το γεγονός πως ο δημοσιογράφος δεν είχε λάβει τα απαιτούμενα προληπτικά μέτρα και για το λόγο αυτό καθίσταται συνυπαίτιος σε βαθμό μάλιστα 95%!!!
«Στο συγκεκριμένο συμβάν μέγιστο βαθμό ευθύνης για τον τραυματισμό του φέρει ο ίδιος, ο οποίος παρέλειψε να λάβει οποιοδήποτε προληπτικό μέτρο για να αποφύγει τον ένδικο τραυματισμό του, παρά το ότι εγνώριζε λόγω της επαγγελματικής του εμπειρίας ότι σε τέτοιου είδους διαδηλώσεις συμμετέχει πλήθος κακοποιών στοιχείων που δημιουργούν έκνομα και επικίνδυνα επεισόδια» αναφέρεται.
Σε άλλο σημείο της έφεσης και παραπέμποντας σε έγγραφο της ΕΛΑΣ και την ΕΔΕ, που διενεργήθηκε σημειώνεται πως «ο αντίδικος αν και είναι έμπειρος δημοσιογράφος δεν έλαβε όλα τα απαραίτητα μέτρα ώστε να διαφυλάξει ο ίδιος την υγεία του. Ειδικότερα αν και γνώριζε από την πολυετή εμπειρία του ότι σε τέτοιου είδους μαζικές απεργιακές κινητοποιήσεις όπως αυτή των ΑΔΕΔΥ – ΓΣΕΕ, είναι πιθανόν και κατά τα δεδομένα της κοινής πείρας και λογικής, να λάβουν χώρα έκνομα και επικίνδυνα επεισόδια, όχι μόνον από τους διαδηλωτές, όπως εν προκειμένου, αλλά και από ομάδες του αντιεξουσιαστικού χώρου, οι οποίοι κάνουν χρήση πλήθους επικίνδυνων αντικειμένων και αυτοσχέδιων εκρηκτικών μηχανισμών, δεν τήρησε κάποια απόσταση ασφαλείας από τα επεισόδια αυτά και δεν προφύλαξε τον εαυτό του, ως όφειλε».
Και προστίθεται χαρακτηριστικά: «Κατ’ ακολουθίαν των ανωτέρω έσφαλε η εκκαλουμένη (σ.σ. το Πρωτοδικείο Αθηνών) κρίνοντας ότι πρέπει να απορριφθεί η προβαλλόμενη, ενώπιον του πρωτοβαθμίου δικαστηρίου ένσταση του Ελληνικού Δημοσίου, ενώ θα έπρεπε να δεχθεί ότι στην πρόκληση της ζημιάς συνέβαλε ο ίδιος ο ενάγων και ήδη εφεσίβλητος από δική του αποκλειστική υπαιτιότητα, άλλως από συνυπαιτιότητα κατά 95% και να μην επιδικάσει έτσι καθόλου αποζημίωση σε βάρος του Δημοσίου, άλλως να περιορίσει αυτήν σε ποσοστό 5% αυτής».
Τα οικονομικά προβλήματα της χώρας
Ιδιαίτερη αίσθηση προκαλεί και το γεγονός πως στην έφεση γίνεται επίκληση της δυσμενούς δημοσιονομικής κατάστασης της χώρας, που δεν επιτρέπεται την καταβολή της αποζημίωσης.
«Η οξύτατη δημοσιονομική κρίση συνιστά κατάσταση ανάγκης και η αντιμετώπισή της αποτελεί λόγο δημοσίου συμφέροντος … ο οποίος ασφαλώς και ασκεί ουσιώδη επιρροή στην κρίση και τον δικαστικό καθορισμό του ποσού που πρέπει να είναι εύλογο, αλλά και σύμφωνα με την αρχή της αναλογικότητας» αναφέρεται.
«Η συγκεκριμένη δημοσιονομική κατάσταση της χώρας που είναι ακραία δυσμενής τα τελευταία έτη και η εύθραυστη δημοσιονομική ισορροπία, θα έπρεπε να συνεκτιμηθεί από την εκκαλουμένη κατά την επιμέτρηση του εύλογου ποσού χρηματικής ικανοποίησης στην ενάγουσα και ήδη εφεσίβλητη. Το γεγονός αυτό δεν έλαβε καθόλου υπ’ όψιν του το δικάσαν Πρωτοδικείο» σημειώνεται στην έφεση.