* * *

Τι γίνεται λοιπόν στην Ευρώπη;

Τα στοιχεία από την έκθεση του ΠΟΥ είναι αποκαλυπτικά.

  • Στη Γαλλία, υπάρχουν σήμερα λιγότεροι γιατροί από ό,τι το 2012. Περισσότεροι από 6 εκατ. άνθρωποι, μεταξύ των οποίων 600.000 με χρόνιες ασθένειες, δεν έχουν τακτικό γενικό γιατρό και το 30% του πληθυσμού δεν έχει επαρκή πρόσβαση σε υπηρεσίες Υγείας. «Περίπου το 87% της Γαλλίας θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ιατρική έρημος» (βλέπε και πιο κάτω τι σημαίνει ο όρος), σύμφωνα με την υπουργό Υγειονομικής Πολιτικής. Οι αναλογίες των γιατρών γενικής ιατρικής κυμαίνονται από 125/100.000 κατοίκους στις πιο πλούσιες περιοχές έως λιγότερο από το μισό σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές ή σε υποβαθμισμένα προάστια.
  • Στη Γερμανία, , 35.000 θέσεις στον τομέα της περίθαλψης ήταν κενές πέρυσι, 40% περισσότερες από ό,τι μία δεκαετία πριν, ενώ μια έκθεση αυτό το καλοκαίρι ανέφερε ότι μέχρι το 2035 πάνω από το 1/3 όλων των θέσεων εργασίας στον τομέα της Υγείας μπορεί να παραμείνουν ακάλυπτες. Λόγω των παιδικών ιώσεων και του εμφράγματος που προκαλούν οι αυξημένες ανάγκες νοσηλείας, υπάρχουν οικογένειες που αναγκάζονται να ταξιδεύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για τη θεραπεία του παιδιού τους. Οπως γράφει η εφημερίδα «Suddeutsche Zeitung», η Γερμανία τώρα βλέπει «τι σημαίνει ένα σύστημα να καταρρέει και να εκτυλίσσονται σκηνές που για μεγάλο χρονικό διάστημα θα μπορούσαν να φαίνονται αδιανόητες». Σε αναφορά της προς το κοινοβούλιο με τον δραματικό τίτλο «Τα νοσοκομεία σε κίνδυνο», η Γερμανική Νοσοκομειακή Εταιρεία αναφέρεται στη χρόνια έλλειψη προσωπικού, καταγγέλλοντας ότι σε πολλά νοσοκομεία έκλεισαν μέχρι και τμήματα λόγω έλλειψης γιατρών και νοσηλευτών. Μεγάλες και επικίνδυνες είναι οι ελλείψεις προσωπικού σε εντατικές και χειρουργεία, μετά από πολλά χρόνια μειωμένων προσλήψεων και μαζικών παραιτήσεων, λόγω του τεράστιου φόρτου εργασίας. Υγειονομικοί καταγγέλλουν ότι στη βάρδιά τους δεν προλαβαίνουν να πάνε ούτε στην τουαλέτα!
  • Στην Ισπανία,, περισσότεροι από 700.000 άνθρωποι περιμένουν για μια χειρουργική επέμβαση, σύμφωνα με το υπουργείο Υγείας. Πάνω από 5.000 γενικοί γιατροί και παιδίατροι απήργησαν τις προηγούμενες μέρες στη Μαδρίτη, διαμαρτυρόμενοι για τη χρόνια υποχρηματοδότηση του συστήματος Υγείας και τις ατελείωτες υπερωρίες. Λόγω της εξάντλησης και επειδή δεν βλέπουν φως στο τούνελ, πολλοί γιατροί προτιμούν να βγουν νωρίτερα στη σύνταξη, με μικρότερες απολαβές, από το να συνεχίζουν να δουλεύουν.
  • Στην Ιταλία, το δημόσιο σύστημα Υγείας μαστίζεται από τεράστιες ελλείψεις προσωπικού, ειδικά στη διάρκεια της πανδημίας και μετά από αυτή, όπου έγιναν μαζικές παραιτήσεις – συνταξιοδοτήσεις λόγω εξάντλησης. Οι μισθοί των υγειονομικών είναι ιδιαίτερα χαμηλοί και οι περιφερειακές αρχές αναζητούν ελεύθερους επαγγελματίες γιατρούς για να καλύψουν τις βάρδιες των νοσοκομείων!
  • Σε όλη την Ευρώπη αυξάνονται οι νεότεροι σε ηλικία υγειονομικοί που εγκαταλείπουν το επάγγελμα λόγω εξουθένωσης, προβλημάτων υγείας και «γενικής δυσαρέσκειας». Το μεγάλο άγχος, οι πολλές ώρες εργασίας και οι χαμηλές αμοιβές είναι η ευρωπαϊκή κανονικότητα στην Υγεία. Στο 1/3 των χωρών της Δυτικής Ευρώπης, τουλάχιστον το 40% των γιατρών είναι ηλικίας 55 ετών και άνω, που σημαίνει ότι το πρόβλημα θα επιδεινωθεί κι άλλο τα επόμενα χρόνια. Λόγω έλλειψης υποδομών και μέσων, διευρύνονται τα κενά στις αποκαλούμενες «ιατρικές ερήμους», δηλαδή σε απομακρυσμένες αγροτικές περιοχές ή σε υποβαθμισμένες γειτονιές πόλεων.

* * *

Για τη χώρα μας δεν χρειάζονται ιδιαίτερα λόγια. Αρκεί να δει κανείς την κατάσταση στα επείγοντα και στις παιδιατρικές κλινικές, αρκεί να ακούσει τις κραυγές γονιών ότι το παιδί τους θα σωζόταν αν υπήρχαν διαθέσιμες περισσότερες ΜΕΘ, για να συνειδητοποιήσει τα αδιέξοδα για την υγεία του.

Βασικό συστατικό των έως και σήμερα πολιτικων είναι η υποχρηματοδότηση της Υγείας, η λειτουργία του δημόσιου συστήματος Υγείας με όρους αγοράς και βέβαια η πολύμορφη στήριξη στον ιδιωτικό τομέα Υγείας, που είναι από τους πλέον «δυναμικούς» και κερδοφόρους στη χώρα μας.

Την περίοδο 2010 – 2019, συμπεριλαμβανομένης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, οι κρατικές δαπάνες για την Υγεία μειώθηκαν κατά 42,5%. Το 2019 μια οικογένεια πλήρωνε 105 ευρώ κατά μέσο όρο τον μήνα για δαπάνες Υγείας, από τις οποίες το 34,2% σε φαρμακευτική περίθαλψη και το 33,2% σε ιατρικές υπηρεσίες.